شهرهای هوشمند| راه‌حل‌های دیجیتالی برای خلق زندگی بهتر در آینده

با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی شهرهای هوشمندتری خلق می‌شوند. در واقع شهرهای هوشمند راه‌حل‌های دیجیتالی برای خلق زندگی بهتر هستند. زیرا همانطور که شهرها هوشمندتر می‌شوند، زندگی در آن‌ها باکیفیت‌تر و بهتر می‌شود. در ضمن، شهرها توانایی پاسخگویی بیشتر و بهتری به شهرروندان خود را خواهند داشت. امروز، فقط نگاهی کلی به تاثیراتی که تکنولوژی و فناوری می‌تواند در محیط شهری ایجاد کند، خواهیم داشت. پس با این مطلب همراه باشید تا بتوانید تاثیرات فناوری و تکنولوژی را در حوزه‌های مختلف زندگی و شهرهای دیجیتال مشاهده کنید.

تا چندین سال پیش، رهبران شهرها فناوری‌های هوشمند را به عنوان ابزاری کارآمد در پشت صحنه تصور می‌کردند. اما امروزه فناوری و تکنولوژی مستقیماً وارد زندگی ساکنان شهرها و روستاها شده است. تلفن‌های هوشمند به عنوان کلید شهرها شناخته می‌شوند و از طریق یک جستجوی کوتاه و ساده می‌توان به اطلاعات فوری و کاربردی درباره موضوعات متنوعی همچون حمل و نقل، ترافیک، خدمات بهداشتی، هشدارهای ایمنی و اخبار در جامعه دست یافت.

 تکنولوژی و افزایش کیفیت زندگی

امروزه، شهرها فراتر از مرحله آزمایشی خود قرار گرفته‌اند و از داده ها و فناوری‌های دیجیتالی برای ارائه نتایجی مرتبط‌تر و معنادارتر بهره می‌برند. پس از یک دهه آزمون و خطا، رهبران شهری متوجه شده‌اند که استراتژی‌های مناسب شهرهای هوشمند از تکنولوژی آغاز نشده بلکه از مردم شروع می‌شود.«هوشمندی» فقط به معقوله نصب رابط‌های دیجیتالی در زیرساخت‌‌های سنتی یا ساده‌سازی عملیات‌های شهری نیست. بلکه به این مسئله که چطور می‌توان با استفاده از فناوری و تکنولوژي به همراه داده‌ها تصمیم‌های بهتر و باکیفیت‌تری در زندگی شهری ارائه کرد، می‌پردازد.

کیفیت زندگی ابعاد مختلفی دارد. این ابعاد شامل مواردی همچون هوای قابل تنفس ساکنان یا احساس امنیتی که آنها حین راه رفتن در خیابان‌های شهر تجربه می‌کنند، می‌شود. جدیدترین گزارش موسسه جهانی مک‌کینزی (MGI)، Smart cities: Digital solutions for a more livable future_«شهرهای هوشمند: دستیابی به راه‌حل‌های دیجیتالی برای خلق زندگی بهتر در آينده»، به آنالیز و بررسی این مسئله که چگونه ده‌ها برنامه دیجیتالی می‌توانند نگرانی‌های مختلف انسان‌ها را برطرف کنند، می‌پردازد.

یافته‌ها نشانگر این بوده‌اند که  شهرها می‌توانند با استفاده از فناوری‌های هوشمند به بهبود ۱۰ تا ۳۰ درصدی برخی از شاخص‌های اصلی کیفیت زندگی انسان‌ها کمک کند. به عنوان مثال، افزایش میزان افراد نجات یافته از خطر مرگ، کاهش وقوع جرایم، رفت و آمد کمتر، کاهش میزان مشکلات مربوط به حوزه سلامت و جلوگیری از انتشار کربن همگی جز این بهبود‌ها برآورد شده‌اند.

 عوامل موثر در هوشمند‌سازی شهر

شهرهای هوشمند از داده‌ها و فناوری‌های دیجیتال به منظور اتخاذ تصمیم‌های بهتر و بهبود کیفیت زندگی استفاده می‌کنند. داده‌های جامع‌تر و زمان واقعی به آژانس‌ها قابلیت مشاهده رویدادهای در حال وقوع را می‌دهند. علاوه بر این، درک بهتری از نحوه تغییر الگوهای تقاضا شده و ارائه راه‌حل‌های سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر هم ارائه می‌شود.

سه لایه باید در کنار یکدیگر کار کنند تا یک شهر هوشمند ساخته شود. لایه اول، شامل پایگاه فناوری انبوهی از تلفن‌های هوشمند و حسگرها است که توسط شبکه‌های ارتباطی پرسرعت به هم متصل شده‌اند.

لایه دوم، به مجموعه‌ای از برنامه‌های کاربردی خاص اشاره دارد. تبدیل داده‌های خام به هشدارها، بینش‌ها، چشم‌اندازهای و اقدامات نیازمند ابزارهای مناسب و کارآمد هستند. در این لایه، ارائه‌دهندگان فناوری و توسعه‌دهندگان برنامه‌ها وارد عمل می‌شوند.

لایه سوم، به استفاده از شهرها، شرکت‌ها و عموم آحاد جامعه در راستای اهداف می‌پردازد. بسیاری از برنامه‌ها تنها زمانی به موفقیت دست پیدا می‌کنند، که به صورت گسترده پذیرفته شده و بتوانند باعث ایجاد تغییراتی در رفتارها و فرهنگ جامعه شوند. آنها مردم را ترغیب می‌کنند در ساعات شلوغی تردد نکنند، چگونه و چه زمان مسیر خود را تغییر دهند، از انرژی و آب کمتری استفاده کنند و یا بهتر بتوانند از طریق انجام مراقبت‌های خاص از روح و جسم خود مراقبت کنند. در کل می‌توان گفت، فناوری و تکنولوژی به هوشمند‌سازی مردم کمک کرده و آنها را آگاه‌تر می‌کند. به این ترتیب، بسیاری از مشکلاتی که در گذشته شهرها و مردم با آنها مواجهه بوده‌اند، کاهش پیدا می‌کند.

پتانسیل فناوری‌های شهرسازی هوشمند و ارتقاء کیفیت زندگی

طبق ارزیابی MGI برنامه‌های کاربردی و کارآمد شهرهای هوشمند بر ابعاد مختلف زندگی و کیفیت آن‌ها تاثیر‌گذار هستند. از جمله این ابعاد می‌توان به امنیت، زمان و آسودگی، سلامت و بهداشت، محیط زیست، ارتباط اجتماعی و مشارکت‌های مدنی، کسب‌و‌کارها و هزینه زندگی اشاره کرد. بسیاری از عواقب نشانگر این واقعیت هستند که برنامه‌های کاربردی با توجه به عواملی نظیر سیستم‌های زیرساختی قدیمی و نقطه شروع از شهری به شهر دیگر متفاوت هستند.

تاثیر برنامه‌های کاربردی برای افزایش امنیت عمومی

طبف گسترده‌ای از برنامه‌های هوشمند می‌توانند به کاهش ۸ تا ۱۰ درصدی خطرات و ریسک مرگ و میر همچون قتل، تصادفات جاده‌ای و آتش‌سوزی کمک کنند. در شهری که حدودا پنج میلیون نفر جمعیت دارد، این می‌تواند به معنای نجات جان ۳۰۰  نفر در سال باشد. در ضمن، خطراتی همچون تجاوز و حمله به افراد، سرقت و غارتگری و دزدی خودرو تقریبا ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش پیدا می‌کنند. علاوه بر این، اشخاص و عموم جامعه به مزایای بی‌شماری همچون آزادی و آرامش خاطر دست پیدا می‌کنند.

نباید فراموش کرد، تکنولوژی و فناوری یک راه‌حل سریع برای کاهش جرم و جنایت نیست. اما آژانس‌ها می‌توانند با استفاده از داده‌ها به استفاده موثرتر و کاربردی‌تر از منابع و پرسنل خود دست یابند. به عنوان مثال، نقشه‌برداری از جرایم در زمان واقعی یا آنالیز آماری جنایت‌ها با توجه بر الگوها می‌تواند پلیس و دولت را یک قدم جلوتر ببرد. به این ترتیب، دولتمردان و پلیس‌ها می‌توانند به پیش‌بینی جنایت قبل از وقوع آن بپردازند. بدین صورت، زمانی که حادثه‌ای همچون تیراندازی رخ دهد، برنامه‌هایی مانند تشخیص گلوله، نظارت هوشمند و سیستم‌های امنیتی خانه‌ها می‌توانند به تسریع واکنش نیروی انتظامی کمک کنند. اما باید از این داده‌ها برای افزایش آزادی و امنیت مدنی، کاهش جرم و جنایت در محله‌هایی خاص و یا جلوگیری از  جنایت‌های گروهی‌های جمعیتی استفاده کرد.

ثانیه‌ها زمانی که جان افراد در معرض خطر است، اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند. در این لحظات سرعت پاسخ‌دهندگان اولیه در رسیدن به صحنه اورژانس اهمیت زیادی به دست می‌آورد. سیستم‌های هوشمند می‌توانند مراکز تماس و عملیات میدانی را شناسایی کنند. و براساس سیگنال‌های دریافتی خود در شرایط نیاز و اضطرار به هدف سریعتر دست پیدا کنند. از طریق به کارگیری برنامه‌های هوشمند می‌توان زمان پاسخگویی اضطراری را ۲۰ تا ۳۵ درصد کاهش داد. به عنوان مثال، شهری که زمان پاسخگویی اضطرار آن هشت دقیقه است، می‌تواند با استفاده از تکنولوژی‌های هوشمند این زمان را به دو دقیقه کاهش دهد. و یا شهری که زمان پاسخگویی اضطرار آن به طور متوسط ​​۵۰ دقیقه است، می‌تواند پس از استفاده از این فناوری‌ها زمان را به ۱۷ دقیقه برساند.

فناوری‌های شهرسازی هوشمند و رفت و آمد سریعتر روزانه

در شهرهای مختلف جهان حدود ده‌ها میلیون نفر هر روز بین مناطق مختلف کاری در رفت و آمد هستند. گاها این رفت و آمد با ترافیک سنگین، دود فراوان و تجمع و شلوغی جمعیت همراه است. به همین منظور، بهبود میزان ترافیک و رفت و آمد روزانه افراد برای افزایش کیفیت زندگی آنها بسیار مهم است.

براساس پیش‌بینی‌ها بیان شده است، شهرهایی که از برنامه‌های کاربردی جابه‌جایی هوشمند استفاده می‌کنند، می‌توانند به طور متوسط ​​۱۵ تا ۲۰ درصد زمان رفت و آمد خود را کاهش دهند. علاوه بر این، با استفاده از این برنامه‌ها امکان اینکه بتوان به کاهش ترافیک نیز کمک کرد، افزایش پیدا می‌کند. پتانسیل مربوط به هر برنامه با توجه به تراکم هر شهر، زیرساخت‌های حمل و نقل موجود و الگوهای رفت و آمد آن شهر متغیر است. شهری که متراکم حمل و نقل عمومی آن گسترده است، می‌تواند با استفاده از فناوری‌های هوشمند تقریباً هر روز ۱۵ دقیقه در میزان زمان رفت و آمد مسافران معمولی صرفه‌جویی کنند. اما یک شهر در حال توسعه که رفت و آمدهای آن سنگین و فرساینده است، پس از استفاده از تکنولوژی‌های هوشمندسازی شهرها می‌توان این عدد را به ۲۰ یا ۳۰ دقیقه در روز رساند.

به طور کلی، شهرهایی که سیستم‌های حمل و نقل گسترده و خوبی دارند از برنامه‌هایی که تجربه رانندگی را برای افراد ساده می‌کنند، استفاده می‌نمایند. استفاده از علائم دیجیتالی یا برنامه‌های تلفن همراه هوشمند به رانندگان کمک می‌کند، اطلاعات واضح و شفافی درباره جاده‌ها، ترافیک‌ها و غیره در زمان واقعی کسب کنند. به این ترتیب، رانندگان می‌توانند در سریع‌ترین زمان ممکن به مقصد خود برسند. نصب حسگرهای اینترنت اشیا در زیرساخت‌های فیزیکی می‌تواند به اشخاص برای رفع مشکلاتشان قبل از اینکه بزرگتر شوند، کمک کند.

برنامه‌های تسهیل‌کننده ترافیک جاده‌ای به رانندگی بهتر و موثرتر رانندگان کمک می‌کنند. همگام‌سازی هوشمند سیگنال‌های راهنمایی و رانندگی در شهرهای در حال توسعه می‌تواند به کاهش بیش از ۵ درصد ترافیک جاده‌ای کمک کند. ناوبری در زمان واقعی (Real-time navigation) به رانندگانی که تاخیر دارند هشدار می‌دهد. و بدین صورت، به آن‌ها کمک می‌کند سریع‌تر مسیر مدنظر خود را انتخاب کرده و به سمت آن رهسپار شوند. برنامه‌های پارک هوشمند (Smart-parking apps) رانندگان را مستقیما به مقاصدشان هدایت می‌کند. به این ترتیب، تعداد رانندگانی که در خیابان‌ها و کوچه‌‌های مختلف به دنبال مسیر خود سرگردان هستند، کاهش پیدا می‌کند.

قابلیت‌های بیشتر شهرهای هوشمند برای حفظ سلامت

باید گفت، تراکم زیاد شهرها باعث افزایش اهمیت آن‌ها می‌شود. گرچه، در حال حاضر از سیستم عامل‌هایی هوشمند برای رسیدگی به سلامت استفاده نمی‌شود. تشخیص این مسئله که تکنولوژی و فناوری هر روزه در حوزه مراقبت‌های بهداشتی بهتر عمل کرده و در حال تکامل است. مدیران و رهبران را مشتاق کرده است که خواهان استفاده از برنامه‌های کاربردی دیجیتال در حوزه‌های مختلف شهری باشند. ما تاثیر شگفت‌انگیز و فوق‌العاده این برنامه‌ها را در ناتوانی‌های تعدیل شده سال‌های زندگی (DALYs)، به عنوان معیار اصلی مورد استفاده سازمان بهداشت جهانی و مانعی برای انتقال بیماری‌های جهانی (به منظور مقابله با بیماری‌های مختلف و کاهش مرگ و میر) در نظر گرفته‌ایم. اگر شهرها از برنامه‌های کاربردی موجود به منظور آنالیز و بررسی بیشترین میزان تاثیرگذاری استفاده کنند، باید گفت ما می‌توانیم DALY را بین ۸ تا ۱۵ درصد کاهش دهیم.

برنامه‌های هوشمندی که از آنها برای پیشگیری، درمان و نظارت بر بیماری‌های مزمن همچون دیابت یا بیماری‌های قلبی عروقی استفاده می‌شود، می‌توانند باعث خلق تفاوت‌های بزرگی در کشورهای توسعه‌یافته شوند. سیستم‌های کنترل از راه دور بیماران می‌توانند به بهبود ۴ درصد از وضعیت سلامت بیماران کمک کنند. این سیستم‌ها از دستگاه‌های دیجیتالی برای اندازه‌گیری وضعیت بیمار و سپس انتقال ایمن آنها به بیمارستان برای ارزیابی و یا بستری‌کردن بیمار کمک می‌گیرند. این داده‌‌ها می‌توانند به بیمار و پزشک برای دستیابی به اطلاعات بیشتر و اعلام هشدار در صورت نیاز  و یا بستری‌کردن بیمار در اسرع وقت کمک کنند.

شهرها می‌توانند از داده‌ها برای شناسایی گروه‌های جمعیتی که مشخصات خطر بالایی دارند و یا مداخله دقیق‌تر در وضعیت بیماران حاد در شرایط اضطرار استفاده کنند. برنامه‌های تحت عنوان MHealth می‌توانند پیام‌های نجات بخشی درباره واکسیناسیون، بهداشت، رابطه جنسی ایمن و پایبندی به رژیم‌های درمانی خاص ارسال کنند. در شهرهای کم‌درآمد که نرخ بالای مرگ و میر نوزادان را به خود اختصاص داده‌اند. مداخلاتی که براساس داده‌های سلامت مادر و کودک متمرکز هستند می‌توانند DALY ها را بیش از ۵ درصد کاهش دهند. همچنین، اگر شهرهای در حال توسعه از سیستم‌های نظارتی بیماران عفونی استفاده کنند، می‌توانند با استفاده از قرنظینه کردن مردم به کاهش ۵ درصدی بیماری‌ها کمک کنند. در ضمن، پزشکی از راه دور که همراه با مشاوره‌های بالینی از طریق ویدئو کنفرانس است. می‌تواند در شهرهای کم‌درآمدی که با مشکل کمبود پزشک مواجه هستند، بسیار کاربردی و کارآمد باشند.

شهرهای هوشمند و محیطی تمیزتر و پایدارتر

به همراه افزایش شهرنشینی، صنعتی‌شدن شهرها و مصرف‌گرایی جوامع میزان فشارهای محیطی نیز چندین برابر می‌شود. برنامه‌های کاربردی همچون سیستم‌های اتوماسیون ساختمان، قیمت‌گذاری پویا برق و برخی از برنامه‌های کاربردی محرک می‌توانند به کاهش ۱۰ تا ۱۵ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک کنند.

ردیابی مصرف آب که با اندازه‌گیری پیشرفته میزان آب مصرفی واحدهای ساختمانی و ارائه پیام‌های بازخورد دیجیتال همراه است، می‌تواند مردم را به سمت استفاده از آب با دقت بیشتر سوق دهد. به این ترتیب، میزان مصرف آب در شهرهای پرمصرف با کاهش ۱۵ درصدی همراه خواهد بود. در بسیاری از مناطق در حال توسعه جهان بزرگترین منبع پسماند آب نشت لوله‌های واحدهای ساختمانی است. امروزه با استفاده از حسگرها و آنالیز دقیق لوله‌ها می‌توان این ضررها را تا ۲۵ درصد کاهش داد. برنامه‌های کاربردی مانند pay-as-you-throw می‌توانند میزان حجم سرانه پسماند جامد را بین ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش دهند. به طور کلی، شهرهای هوشمند به کمک تکنولوژی می‌توانند روزانه ۲۵ تا ۸۰ لیتر آب به ازای هر نفر ذخیره کنند. به این ترتیب، سالانه ۳۰ تا ۱۳۰ کیلوگرم پسماند جامد بازیافت نشده کاهش پیدا می‌کند.

مقاله شهر هوشمند چیست؟ را مطالعه کنید.

سنسورهای بررسی‌کننده کیفیت هوا به طور اتوماتیک نمی‌توانند علل آلودگی هوا را برطرف کنند، اما می‌توانند منابع آلوده کننده را شناسایی کرده و زمینه‌ای برای جلوگیری از آلوگی‌ها فراهم کنند. پکن با ردیابی دقیق منابع آلودگی و تنظیم ترافیک و ساخت‌وسازهای درون شهری میزان آلودگی‌های کشنده هوا را در کمتر از یک سال حدودا ۲۰ درصد کاهش داده است. به اشتراک‌گذاری اطلاعات و داده‌هایی درباره کیفیت هوا از طریق تلفن‌های همراه هوشمند با عموم مردم جامعه می‌تواند افراد را به محافظت از هوای پاکیزه تشویق کند. در نهایت، با توجه به اقدامات و پیشبرد برنامه‌های مناسب می‌توان سطح آلودگی فعلی را حدود ۳ تا ۱۵ درصد کاهش داد.

خلق ارتباطات اجتماعی در شهرهای هوشمند

تعیین کمیت جامعه امری سخت و دشوار است. MGI بر ساکنان شهری بررسی‌هایی انجام داد تا متوجه شود آیا عموم مردم جامعه خواهان استفاده از کانال‌های و پلتفرم‌های دیجیتالی برای برقراری ارتباط با عموم انجمن‌های فعال، مردم جامعه و مقامات محلی مانند Meetup و Nextdoor هستند، یا نه؟ نتیجه تجزیه و تحلیل نشانگر این بود که استفاده از این نوع برنامه‌ها می‌تواند باعث برقراری ارتباط بیشتر بین عموم مردم جامعه شود. به این ترتیب، عموم جامعه حس می‌کنند سهم بزرگی در ارتباط با دولتمردان و سیاستمداران خود و ساخت جامعه دارند. جالب است بدانید، در انتهای این بررسی تعداد افرادی که این حس را داشته‌اند سه برابر شده بود.

از طریق خلق کانال‌هایی برای ارتباطات دو‌طرفه بین مردم و دولتمردان محلی می‌توان حس بهتری در فضای شهری و بین عموم مردم و دولت‌مردان خلق کرد. بسیاری از آژانس‌های شهری حضور فعالی در شبکه‌های اجتماعی دارند و برخی دیگر برنامه‌های تعاملی خاصی با شهروندان خود برگزار می‌کنند. علاوه بر این، این کانال‌ها می‌توانند از طریق انتشار اطلاعات واقعی به کاهش نگرانی‌های عموم جامعه کمک کنند. حتی آنها می‌توانند برای صحبت و برنامه‌ریزی درباره مسائل مختلف با عموم مردم همفکری کنند. به عنوان مثال، پاریس سامانه مشارکتی اجرا کرده است. پاریس از شهروندانش دعوت کرده در صورتی که ایده‌ای کاربردی درباره مسائل شهری دارند، آن را به آدرس الکترونیکی ارسال کنند. پس از آن ایده به اشتراک گذاشته می‌شود. سپس، از طریق رای‌گیری آنلاین تصمیماتی درباره اجرا یا عدم اجرا ایده‌ها به اشتراک گذاشته لحاظ می‌شود.

تبدیل‌شدن به یک شهر هوشمند یک استراتژی کاربردی برای خلق شغل نیست، اما راه‌حل های هوشمندی برای بهبود کسب‌و‌کارهای محلی و کاهش هزینه‌های زندگی ارائه می‌دهد.

بسیاری از مقامات محلی و دولت‌مردان کنجکاو هستند که بدانند آیا خلق یک شهر  هوشمند می‌تواند باعث افزایش درآمد و یا خلق مشاغل پردرآمد جدیدی شود یا نه؟ براساس، تحقیقات و بررسی ما شهر‌سازی هوشمند تأثیر مثبتی بر مشاغل و کسب‌و‌کارها دارد. پس از ارتقای شهر و خلق شهری هوشمند به واسطه فناوری‌های هوشمند بعضی از مشاغل (مانند مشاغل اداری و میدانی در بخش دولتی) را حذف می‌کنند، این در حالی است که مشاغل دیگری (مانند تعمیر و نگهداری، رانندگی و مشاغل موقتی همچون نصاب‌ها) را ایجاد خواهند کرد. مراکز مشاغل الکترونیکی می‌توانند با ایجاد مکانیزم‌های کارآمدتر برای استخدام و جذب افراد بیکار به جذب افراد کاربلد و مناسب در کسب‌و‌کارها کمک کنند که این مسئله نشانگر تأثیر مثبت شهر‌سازی هوشمند در حوزه کار و درآمد است. همچنین، آموزش رسمی مبتنی بر داده و برنامه‌های آنلاین هم می‌تواند به ارتقای مهارت‌های درون شهرهای هوشمند کمک کند. دیجیتالی‌کردن عملکردهای دولتی مانند صدور مجوز، اجازه کار و پر‌کردن مدارک مالیاتی می‌تواند باعث افزایش کارآفرینی و درآمد درون شهرها شود.

بسیاری از شهرهای مطلوب و پویای جهان با کمبود مسکن به شکلی جدی روبرو هستند. این موضوع باعث افزایش اجاره و قیمت مسکن شده است. به همین منظور، می‌توان از طریق افزایش عرضه مسکن به کاهش قیمت اجاره و یا خرید مسکن کمک کرد. دیجیتالی‌شدن شهرها می‌تواند به کم‌کردن بوروکراسی تملک زمین کمک کند. علاوه بر این، به انجام مطالعات زیست‌محیطی بیشتری قبل از ساخت و کسب مجوز مسکن کمک می‌کند. در واقع، شهرهای هوشمند می‌توانند خطرات را حذف کرده و باعث ساخت و ساز بیشتر شوند. همچنین، اکثر شهرها مقدار زیادی زمین بایر دارند که می‌توان از آن‌ها برای ساخت مسکن بهره برد.

علاوه بر این، هوشمندسازی شهرها موجب صرفه‌جویی در حوزه‌های مختلفی نظیر استفاده کمتر و به صرفه‌تر آب، برق و سیستم مراقبت‌های بهداشتی می‌شود. همچنین، عموم مردم جامعه خواهان تهیه محصولاتی مانند سیستم‌های امنیتی خانه، دستگاه‌های هشدار دهنده شخصی و پوشیدنی‌های مناسب خواهند بود. اما آنها متناسب با ارزش واقعی کالا برای محصولات مدنظرشان هزینه خواهند کرد. از دیگر برنامه‌های کاربردی که از آنها بیشتر استفاده می‌شود می‌توان به برنامه‌های ترغیب‌کننده افراد به ورزش و تحرک بیشتر اشاره کرد. برنامه‌هایی نظیر E-hailing  افراد را ترغیب می‌کنند کمتر خواهان استفاده از وسایل نقلیه خصوصی با مالکیت خود باشند و بیشتر خواهان به اشتراک‌گذاری آن‌ها با دیگران باشند. براساس، تخمین MGI بدین صوت حدود ۳ درصد از هزینه‌های سالانه افراد کاهش پیدا می‌کند.

نگاهی کلی به۵۰ شهر پیشرفته جهان

MGI تصویری از ۵۰ شهر جهان تهیه کرده است، در این نقشه نه تنها فهالیت‌های هوشمندانه این شهرها نشان داده نمی‌شود بلکه کلیه فعالیت‌های آن‌ها در نظر گرفته می‌شود. در این بررسی ارزیابی پایه فناوری هر شهر، کاربرد فعلی آن و پذیرش عمومی آن شهرها هم در مدنظر قرار می‌گیرد.

دیدگاه ما به پایگاه فناوری هر شهر براساس تعداد حسگرها و دستگاه‌ها، کیفیت شبکه‌های ارتباطی و وجود پرتال‌های داده باز آن خواهد بود. از جمله پیشرفته‌ترین این شهرها می‌توان به آمستردام، نیویورک، سئول، سنگاپور و استکهلم اشاره کرد. البته باید گفت حتی این پیشتازان هم تنها دو سوم راه را برای رسیدن به شهرسازی هوشمند طی کرده‌اند. به طور کلی، شهرهای سراسر چین، آسیای شرقی، اروپا و آمریکای شمالی پایگاه‌های فناوری نسبتا قوی‌تری در مقایسه با شهرهای منتخب خاورمیانه دارند. اما آفریقا، هند و آمریکای لاتین در شهرسازی هوشمند مخصوصا حوزه نصب حسگرها عقب مانده‌اند.

ما پیشرفت هر شهر را با استفاده از یک چک لیست از برنامه‌های کاربردی هوشمند سنجیده‌ایم. حرکت برای بسیاری از شهرها جز اولویت های مهم است، اما شهرهایی نظیر لندن، لس آنجلس، نیویورک، سئول، شنژن و سنگاپور در اجرای این برنامه های کاربردی موفق عمل کرده اند. هر چند که هنوز بعضی از شهرها برنامه ای برای دستیابی به اولویت‌های خود نظیر برنامه‌های حرکتی اجرا نکرده اند.

MGI نظرسنجی‌های آنلاینی در همه شهرهای مورد تحقیق خود انجام داده تا بتواند احساسات ساکنان را نسبت به فناوری های موجود در محیط را ارزیابی کند. براساس این تحقیقات مشخص شده است، شهرهای آسیایی در آگاهی استفاده از برنامه ها و رضایتمندی از استفاده از آنها قوی تر عمل کرده‌اند. این در حالی است که شهرهای اروپایی از این قاعده عقب مانده اند. براساس این نتایج مشخص شد کشورهایی که نسل جوان و کنجکاوی برای استفاده از فناوری‌‌ها و ابزارهای دیجیتال دارند، آگاهی بیشتری برای نحوه استفاده از این ابزارها هم دارند.

شهرهای هوشمند و فضایی بهتر برای مشارکت بخش خصوصی

فناوری‌ها و تکنولوژی‌هایی که به کمک شهرهای هوشمند می‌آیند، باعث استفاده کاربردی‌تر و موثرتر از دارایی‌های شهرها می‌شوند. تفاوتی ندارد، سیستم شهرهای قدیمی بوده و یا دوباره از زیربنا ساخته شده باشد. در واقع، دیگر هیچ ضرورتی به سرمایه‌گذاری بر دارایی‌های فیزیکی و نگهداری آن‌ها وجود ندارد، اما فناوری‌های هوشمند می‌توانند با ارتقاء اجزای اصلی خود به افزایش قابلیت‌های جدید در سطح شهر کمک کنند.

سرمایه گذاری در زیرساخت‌های شهری باعث خلق برنامه‌های سرمایه‌داری و بلند‌مدت شده است. در حال حاضر، با استفاده از ترکیب مناسب ساخت‌و‌سازهای سنتی و راه‌حل‌های هوشمند در شهرها می‌توان نحوه مقابله با تقاضا را تغییر داد. اگر جمعیت در محله‌ای دور افتاده رشد داشته باشد، می‌توان با افزودن یک خط مترو یا اتوبوس جدید به گسترش ناوگانی که ممکن بود تهیه آنها سال ها طول بکشد، کمک کرد. هوشمند‌سازی به راه‌اندازی سرویس مینی‌بوس خصوصی یا عمومی در کمترین زمان ممکن کمک می‌کند.

دولت شهرها مجبور نیستند تأمین‌کننده و مجری هر نوع سیستم خدماتی و زیرساختی باشند. البته، اجرای بیشتر برنامه‌های کاربردی که بررسی کرده‌ایم به بخش دولتی تعلق می‌گیرد، اما باز هم نمی‌توان نقش بخش خصوصی را کمرنگ دانست. تأمین مالی عمومی مختص آن دسته از کالاهای عمومی است که باید دولت آنها را تأمین کند. علاوه بر این، نیمی از سرمایه‌گذاری اولیه که باید توسط بخش دولتی تامین می‌شود، در آینده به عنوان بازده مالی مثبتی به بخش دولتی و حکومت باز می‌گردد.

افزودن مشارکت‌کنندگان بیشتر به ترکیب مثبتی منجر می‌شود. زیرا به افزایش پذیرش و خلاقیت بیشتری در داده‌های موجود کمک می‌کند. هنگامی که نوآوری‌های بخش خصوصی ظاهر می‌شوند، ممکن است دولت نقش‌هایی همچون تنظیم، دعوت از مشارکت‌کنندگان اصلی، ارائه کمک هزینه‌های مالی دولتی و یا تغییر تصمیمات خرید را برعهده داشته باشد. بعضی از شهرها به جای اتخاذ رویکرد برنامه‌ریزی مناسب و کلیدی، خود را به عنوان اکوسیستم معرفی می‌کنند و حتی فضاهای همکاری فیزیکی خلق می‌نمایند.

در این راستا، بعضی از شهرها تحولات خود را با مزایای ذاتی همچون ثروت، تراکم و صنایع با تکنولوژی بالا آغاز می‌کنند. البته حتی اماکنی که فاقد این مزایا هستند می‌توانند با داشتن چشم‌انداز عالی مرتبه، مدیریت خوب، تمایل به شکستن روش‌های مرسوم کارها و تعهد بی‌وقفه برای برآوردن نیازهای عموم آحاد جامعه خود را متمایز کنند. فرصت‌های بسیار زیادی برای بخش خصوصی وجود دارد که می‌توانند با استفاده از آنها به نتایج مثبتی همچون سود زیاد در این بخش‌ها دست پیدا کنند. در آخر باید بتوان فضایی برای ارتقا و رشد در شهرها برای آینده ساخت و آنجا را خانه نامید.

منبع

مطالعه مقالات بیشتر در وبلاگ مدرسه کسب‌وکار تکاپو