رویارویی با انقلاب صنعتی چهارم و فرصت ایجاد شده توسط آن، میتواند خود نوعی تهدید باشد، زیرا ماشینها را جایگزین انسانها خواهد کرد. ما نیاز به ایجاد قوانین اخلاقی برای گذر از این انقلاب جدید را داریم. در این مقاله به برخی از چالشهای مهم انقلاب صنعتی چهارم میپردازیم.
احتمالا متوجه این مسئله شدهاید که اغلب فیلمهای علمی تخیلی هالیوودی با خط داستانی مشخصی پیش میروند. معمولا خط داستانی این فیلمها با فناوریهای پیشرفته ادغام شده است، به این صورت که این فناوریها با هدف بهبود زندگی انسانها ساختهشدهاند، اما پس از مدتی به یک فاجعه تبدیل میشوند. در این هنگام ناگهان شخصیتی از دل داستان برخواسته و با همراهی گروهی قدمهایی برای مواجه با مشکلاتی و جوامع برمیدارند. این قبیل فیلمها خود نشانگر جوامع مدنی هستند. این جوامع با هدف کمک و ارتقای زندگی انسانها گام برداشته و به جلو میروند.
جوامع مدنی معمولا در حواشی زندگی قرار میگیرند. خیریههایی که براساس ایمان و اتحادیههای کارگری در بریتانیای کبیر (Great Britain) که در قرن ۱۸ و ۱۹ راهاندازی شده بودند تا سازمانهای غیردولتی جهانی و توسعه آزمایشگاههای نوآوری خدمات عمومی همگی بخش از این جوامع هستند.
سازمانهای جوامع مدنی در واکنش به تغییرات اجتماعی انقلابهای صنعتی پیشین (و فعلی) با یکدیگر متحد شدهاند. ورود موتور بخار، تولید فولاد و راهآهن به همراه شرایط کاری ناامن، کودکان کار و افزایش آلودگی و بیماریهای شهری همگی با انقلابهای صنعتی پیشین به وجود آمدند. رهبران جوامع مدنی همچون Octavia Hill Henry Dunant, Isaac Myers, Emma Mashinini و دیگران به سازماندهی تلاشهای خود و استفاده از کالاها و منابع خصوصی با هدف دستیابی عموم مردم به منافع عمومی راههای جدیدی را برای رفع این مشکلات ایجاد کردهاند. آموزش همگانی، مراقبتهای بهداشتی، اقدامات ایمنی و سایر خدمات اجتماعی که توسط دولتها ایجاد شدهاند، همگی از نمونههای اولیه و موقعیتهای سیاست مدنی جامعه هستند که از اواخر دهه ۱۸۰۰ تا به امروز در کلیه کشورهای جهان اجرا میشوند.
به طور کلی میتوان گفت جوامع مدنی در صد سال گذشته با تکامل و تغییرات مثبتی همراه بودهاند. براساس گزارشات مرکز مطالعات جوامع مدنی جانز هاپکینز (Johns Hopkins) در سال ۲۰۱۷، جامعه مدنی جهانی امروزه حدود ۳۵۰ میلیون نیروی متخصص و داوطلب در سرتاسر جهان دارد. اگر بخواهیم به بیانی دیگر مقیاس این تعداد از افراد داوطلب را شرح دهیم باید بگوییم اگر نیروی کار جامعه مدنی جهانی، یک کشور باشد، این کشور در رده سوم پس از چین و هند قرار خواهد داشت.
علیرغم رشدی که امروزه جوامع مدنی شاهد آن هستند، همچنان موانع متعددی بین اهداف نهایی این بخش، ظرافت و ظرفیت این جوامع برای ایجاد تغییرات وجود دارند. با هر انقلاب صنعتی، سیستمهای بزرگ و جامع برای حفاظت اجتماعی و کمک به مردم به وجود آمدند. این سیستمها نیازمند داشتن چند نسل حمایت کننده و حامی از درون جوامع مدنی بودهاند. فیلیپ جنینگز ( Philip Jennings) دبیر کل اتحادیه جهانی UNI، در طی مصاحبه اخیر خود اذعان داشته که بیش از ۶۰ سال فشار اتحادیههای کارگران در اولین انقلاب صنعتی طول کشید تا در بریتانیای کبیر قوانینی به منظور بهبود شرایط کارگران تصویب شود.
هوش مصنوعی و دیگر فناوریها و تکنولوژیهای نوظهور و جدید به کار گرفته شدند، اما مسئلهای که مهم است نحوه واکنش جامعه مدنی نسبت به انقلاب صنعتی چهارم و تغییرات به وجود آمده همراه با آن در عرصههای مختلف نظیر تکنولوژی، صنعت و قدرت است. انقلاب صنعتی چهارم جهان با چالشهای جدیدی در مقایسه با انقلابهای صنعتی گذشته همراه است. حالا بیایید به چالشهایی که به واسطه این انقلاب صنعتی در جهان امروزه به وجود آمدهاند، اشاره کنیم:
صنعت 4.0 با گسترش تکنولوژیهایی همچون اینترنت اشیا (Internet of Things)، چاپ سهبعدی (3D Printing), و ویرایش ژنتیکی (Genetic Editing) منجر به ارتقا و پیشرفت در عرصه دیجیتال و هوش مصنوعی (AI) شده است. این پیشرفتها باعث خلق خطراتی در حوزه حفاظت از داده، مشکلات الگوریتمی (خطاهای سیستماتیک)، تبعیض و عدم حفاظت از حریم خصوصی کاربران شده است. خطرات دیجیتالی با عواقب فیزیکی فراوانی همراه بوده و باعث به وجود آمدن نابرابری و تبعیضها به گونهای عمیقتر هستند. در نهایت، این مسئله باعث عدم درک آنها متناسب با ظرفیت انسانی شده و این در حالی است که مقررات عمومی حفاظت از دادهها (GDPR) General Data Protection Regulation در جهت حفاظت از حقوق دیجیتالی به شیوه صحیح و درست تعیین و مشخص شده است.
ظهور فناوریهای جدیدی همچون هواپیماهای بدون سرنشین و پایگاههای اطلاعاتی بیومتریک باعث عدم وجود استانداردها یا دستورالعملهایی برای جمعآوری و استفاده از دادههای حساس شده است. علاوه بر این، تهدیدهای فضای سایبری بر جوامع مدنی تاثیرگذار بوده است. زیرا هکرها بیش از گذشته موسسات خیریه، بیمارستانها و دیگر سازمانهای غیرانتفاعی را هدف قرار دادهاند و با استفاده از اطلاعات شخصی، مالی و ژنتیکی برخی از ثروتمندترین افراد جهان، شرایطی آسیبپذیر را به وجود آوردهاند.
قبل از انقلاب صنعتی چهارم هرگز از ابزارهای تبلیغاتی قدرتمندی در جامعه استفاده نمیشده است. از فیلترهای تبلیغاتی که در رسانههای اجتماعی به صورت الگوریتمی استفاده شده تا رباتهای آنلاین که افکار عمومی یک سیستم دولتی آنلاین را هدف قرار میدادهاند، اکوسیستم اطلاعات دیجیتالی پر از اطلاعات غلط، دیوانه کننده و نادرست بوده است.
در حالی که موتورهای جستجو و رسانههای اجتماعی با مزیتهای فراوانی برای هوش جمعی و مشارکت اجتماعی همراه هستند اما مدیریت آنها بر توجه و تبلیغات به جای دقت و صراحت، دگرگونی در سیاستهای دولتی، حمایت و مسئولیتها تمرکز دارد. شاید به همین دلیل است که فیسبوک و رسانههای اجتماعی جمعآوری اطلاعات گوگل، سرمایهها را از کسبوکارهای سنتی دور کرده و آنها را به سمت کسبوکارهای آنلاین و جدید سوق داده است.
اما از آنجایی که سازمانها متعهد به شفافیت، پاسخگویی و حقیقت هستند، جوامع مدنی با چالشهای اخلاقی بزرگی در حوزه اقتصاد که اطلاعات مرتبط به دادهها و هویتهای دیجیتالی را جمعآوری و مدیریت میکند، مواجه هستند. بد نیست بدانید جوامع مدنی هم میتوانند به انتشار اطلاعات غلط و نادرست بپردازند. از آنجایی که ابزارهای تبلیغاتی جدید مبتنی بر هوش مصنوعی همدلی را بیشتر کرده یا با بودجه بیشتری همراه هستند، اما اینکه چه اصولی و سیاستهایی نحوه مدیریت منابع دیجیتالی جوامع مدنی و حقوق دیجیتالی را که جز آسیبپذیرترین حقوق افراد روی کره زمین است، را برعهده داشته و آنها را ضمانت میکنند، خود موضوع مهم دیگری است.
مقالهی مرتبط آیا آمادگی مواجه با انقلاب صنعتی چهارم را دارید؟ را نیز مطالعه کنید.
امروزه اغلب مردم در فعالیتهای محلی، ملی و جهانی از طریق رسانههای اجتماعی شرکت میکنند. بدین صورت، آنها مشکلات اجتماعی و شکافهای سیاستگذاری را در قالب مسائلی جدید همچون هشتگ “metoo” یا “BlackLivesMatter” در شبکههای اجتماعی مطرح میکنند، و این جنبشهای دیجیتالی غیرمتمرکز باعث ایجاد تغییراتی در سیاستها، مشکلات و مسائل اجتماعی قدیمی و جدید شده است. در واقع، این تجارب نشانگر میزان تاثیرگذاری شبکههای اجتماعی به صورت کلی است.
از آنجایی که افراد بیشتری امروزه از رسانههای اجتماعی و فناوریهای دیجیتالی برای بحث و فعالیتهای جهانی استفاده میکنند. سوال پیش میآید چگونه سازمانهای مدنی تاسیس شده با جنبشهای دیجیتالی سازگاری پیدا کرده و پاسخی در راستای مشکلات اجتماعی ارائه میدهند؟
امروزه با افزایش استفاده از فناوریهای دیجیتال اخبار جعلی فراوانی در راستای پاسخگویی به مشکلات و مسائل اجتماعی برجسته شدهاند. کمپینهای جوامع مدنی که خواستار پاسخگویی و شفافیتسازی هستند، معمولا براساس شواهد موجود سعی در پاسخگویی به مسائل و مشکلات به شیوهای قابل درک و انسانی دارند. با این حال، مشاهده دادههای ورودی یک سیستم یادگیری ماشین نشانگر نحوه تعیین تصمیمات خاصی نیست.
همانطور که محققان و سیاستگذاران زیادی خواستار پاسخگویی الگوریتمی هستند، باید پاسخ سوال اینکه چه کسی مسئول محاسبه آسیبهای مرتبط با الگوریتمها است؟ و یا چه نوع مکانیسمهای عملی باید برای بازخورد و جلوگیری از این آسیبها ارائه کرد، را نیز پیدا کرد.
اخیرا عربستان سعودی به رباتی تابعیت کشور خود را داده است. این نوع سوالات نیازمند اخلاقیات جدید و نوآورانه به منظور درک نحوه اداره مسائل جدید حوزه فناوری کشورها است. اینکه بدانیم کدام سازمانها افرادی را به تازگی یا در گذشته به حاشیه راندهاند، یکی از این دغدغهها است. مسئله دیگری است که به آن میپردازیم، این است که جوامع مدنی چه راهکارهایی برای این مشکلات ارائه میکنند.
در حالی که حدود یک دهه قبل در زمینه فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی (ICT) Information and Communications Technology همکاریهای رخ داده است. اما باز هم گسترش روزافزون هوش مصنوعی، فناوریهای زیستی، چاپ سهبعدی، زنجیره بلوکی و دیگر فناوریها جدید نیازمند آمادگی، سرمایهگذاری و سازگاری با مسائل جدید هستیم. ممکن حالا برایتان این سوال پیش آید که چگونه میتوان جامعه مدنی را از چالشهای پیش رو انقلاب صنعتی چهارم فراتر برده و با درک آنها از چالشها گذر کرد.
گذر از این چالشهای آتی به معنای سرمایهگذاری در ظرفیتهای موجود و به منظور سازگاری بیشتر با تغییرات جدید در اکوسیستم است. به عنوان مثال، موسسات خیریه و سازمانهای ارائه دهنده خدمات باید آثار و پیامدهای دیجیتالی خود را ایمن، اخلاقی و موثرتر از گذشته ارائه دهند. عبور از انقلاب صنعتی چهارم به معنای داشتن آیندهنگری و درک انتقادی از تاثیر دیجیتالی شدن جوامع و فناوریهای نوظهور از طریق اشتراکگذاری دانش است.
در دو قرن اخیر، جامعه بشری با تکنولوژی و فناوریهای بی سابقهای همراه بوده است. اما هنوز هم نیاز به وجود جوامع مدنی مستقل از دولت و شرکتها حس میشود تا بتوان انقلابهای صنعتی «انسان محور» را همچنان قوی و خلاق نگه داشت.