سلامت دیجیتال در کشورهای در حال توسعه
امروزه سلامتی واژۀ جدیدی در صنعت تکنولوژی و بهداشت نیست. در برخی کشورها، بهداشت الکترونیک بخشی از خدمات بهداشتی و درمانی روزمره و بطور کلی رویکردی به مراقبتهای بهداشتی است. با این وجود، بهداشت الکترونیک هنوز راه درازی برای رسیدن به دسترسی جهانی و کاربرد در هر خانوار در پیش دارد. بهداشت الکترونیک مزایا و فواید بسیاری دارد و شیوهای آسان، ارزان، سریع و مطمئن برای سلامتی و بهداشت محسوب میشود. اما، حتی در کشورهایی که در آنها بهداشت الکترونیک رویکرد ناشناختهای نیست، مانند هلند که بهداشت الکترونیک هماکنون بطور گستردهای کاربرد دارد، استفاده از آن هنوز یک چالش به حساب میآید. مطالعات اخیر نشان داده که حتی تعداد بسیار زیادی از هلندیها هنوز از جنبههای مثبت آن ناآگاه هستند. یکی از دلایل سادۀ آن این است که آنها در مورد آن چیز زیادی نمیدانند و این موضوع که عادتهای قدیمی و مرسوم بخصوص در میان افراد مسنتر به سختی از بین میروند، یک واقعیت است. اما کشورهای در حال توسعه چطور؟ منابع و دسترسی آنها به بهداشت الکترونیک اغلب محدودتر است. علاوه بر این، کشورهای در حال توسعه با مشکلات بسیاری همچون کمبود منابع مادی، فقدان منابع، فقدان پزشکان عمومی، متخصصین، و نیز کادر پزشکی حرفهای روبهرو هستند.
بهداشت الکترونیک نقطۀ شروع خدمات پزشکی مدرن
رشد و توسعۀ سریع سیستمهای ارتباطی سیار، در حوزههای مختلف امکاناتی را فراهم میآورد. یکی از این برنامهها در زمینۀ مراقبتهای بهداشتی در تلفن همراه، برنامۀ mHealth است که بخشی از حوزۀ وسیعتر بهداشت الکترونیک است. بهداشت و سلامت تلفن همراه بر اساس کاربرد تکنولوژی در مراقبتهای بهداشتی تلفن همراه مانند ارتقای سطح آگاهی مردم از سلامت و بهداشت با هدف پیشگیری از بیماریها، کنترل از راه دور شاخصهای سلامت بیماران، و… است. رشد و توسعۀ تکنولوژیهای جدید در حوزۀ ارتباطات سیار، منجر به یک روند افزایشی میشود. تعداد کاربران تلفن همراه در سراسر جهان و تسهیلات و خدمات در حوزۀ تلفن همراه رو به افزایش است.
طبق آخرین اطلاعات از سوی اتحادیۀ بینالمللی ارتباطات، هفت میلیارد نفر (95% از کل جمعیت جهان) در مناطقی زندگی میکنند که با خدمات شبکۀ تلفن همراه پوشش داده میشوند. شبکههای تلفن همراه (که با شبکههایی با سرعت اینترنت سه گیگ شروع میشوند) برای 84% از جمعیت جهان در دسترس هستند؛ که در حال حاضر دارای چهار میلیارد نفر کاربر شبکۀ تکامل بلند مدت است که 53% از جمعیت جهان به حساب میآیند.
انقلابی در مراقبت از بیماران
تقریباً در تمام کشورها، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، تعداد بسیاری از سکونتگاهها در مناطق روستایی فاقد مراکز درمانی بنیادی هستند، بنابراین، در این مناطق، مردم هیچگونه دسترسی به مراقبتهای پزشکی و بهداشتی کافی ندارند. در مواقع اضطرار، مردم باید برای دریافت خدمات درمانی مناسب و مراقبت از بیمار، مسافتهای بسیار زیادی را طی کنند. این نتیجۀ سیستم سلامت متمرکز است که در حال حاضر هم در بخشهای توسعه یافته و هم در بخشهای توسعه نیافتۀ جهان حاکم است. این سیستم مبتنی بر این فرضیه است که هم بیمار و هم پزشک باید در یک موقعیت فیزیکی باشند. به مدد رشد و توسعۀ خدمات بهداشتی مدرن و بر پایۀ تکنولوژی، نظام سلامت را میتوان تغییر داد و غیر متمرکز کرد؛ به گونهای که حتی هنگامی که بیمار و پزشک در موقعیتهای متفاوتی از یکدیگر هستند، بتوان خدمات درمانی را ارائه داد و دریافت کرد.
پاسخها