راهحلهای سلامت دیجیتال:استراتژی عدالت در سلامت
نابرابری در دسترسی به خدمات درمانی یکی از نگرانیهای اصلی رهبران جهان است. هدف سازمانهایی مثل سازمان بهداشت جهانی، مجمع جهانی اقتصاد و اندیشکدههای اقتصادی مختلف این است که با ارائۀ تسهبلات درمانی به مردم سراسر جهان این نابرابری را کاهش دهند. یکی از آمارهای جالبی که این نابرابری را به تصویر میکشد این است که 7.5% جمعیت آفریقا واکسینه شدهاند در حالیکه این آمار در انگلستان 65% است.
نهادهای دولتی و خصوصی مختلفی گرد هم آمدهاند تا ویروس فلج اطفال را از دنیا ریشهکن کنند. آنها با برنامهریزی دقیق و انفاذ شدید قانون تقریبا در این امر موفق شدهاند. ریشهکن کردن ویروس فلج اطفال مثالی بسیار خوب از کاهش این نابرابری است. با اینحال دیگر خدمات درمانی، حتی دسترسی به بیمارستان یا کلینیک، بهطرز حیرتآوری کم هستند.
دیجیتالیکردن راهحلی نویدبخش برای انسانها بهنظر میرسد. دنیا قبلا این را تجربه کرده که چگونه با دادن دسترسی به اینترنت و آموزش استفاده از ابزارهای مختلف به افراد برای برطرفکردن نیازهای حیاتیشان، از فاصلهها کاسته شده. با روند دیجیتالیکردن مشابهی در آینده شاهد بهبود در کیفیت زندگی خواهیم بود.
چگونه از طریق اینترنت و درگاههای دیجیتال خدمات درمانی به افراد ارائه میشود تا زندگی آنها را بهبود ببخشد؟
این پست آخرین راهجلهای رایج خدمات درمانی دیجیتال و پیشرفت آنها در سالهای اخیر را با شما بهاشتراک میگذارد.
افزایش آگاهی درمورد خدمات پزشکی از راه دور:
برجستهترین روند در دیجیتالیکردن درمان خدمات پزشکی از راه دور است. پزشکی از راه دور بهمعنای فراهمکردن این قابلیت است که مردم بیوانند از طریق درگاههای اینترنت مثل کلینیکهای آنلاین با پزشکان و ارائهدهندگان خدمات سلامت در ارتباط باشند. در حالیکه این درگاههای اینترنتی از اوایل دهۀ 2000 شروع به توسعه کردهاند، قسمت عمدهای از جمعیت جهان از آنها آگاه نبودند یا برای استفاده از آنها مردد بودند.
نتیجۀ آن اختلال در روش دسترسی مردم به خدمات درمانی بود. یبشتر مردم باور نمیکردند که میتوانند از طریق تعاملات آنلاین درمان شوند و در نحوۀ بیان مشکلشان مردد بودند.
همهگیری کووید-19 و محدودیتهای قرنطینه باعث تغییرات مؤثری شد. بیماران به مداوای سریع نیاز داشتند و از کسانی هم که مشکل آنها حاد نبود درخواست میشد که در خانه بمانند. پرسشنامهای از وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکت نشان داد که در ماه فوریۀ 2021 میزان استفاده از خدمات پزشکی از راه دور 38 برابر شده بود.
بازدید کلی از خدمات پزشکی از راه دور بیمۀ درمان سالمندان تنها در طول یکسال از حدود هشتاد هزار به پنجاه و دو میلیون افزایش یافت.
امروزه کاربران اعتماد بیشتری برای استفاده از خدمات پزشکی از راه دور از خود نشان میدهند. حدود 34% از پاسخدهندگان به پرسشنامۀ خدمات درمانی و انسانی تأیید کردند که از در آینده از خدمات پزشکی از راه دور استفاده خواهند کرد.
بهکارگیری خدمات دوقلوی دیجیتال (digital twin services) در مناطق کمتر توسعهیافته تأثیر بهسزایی خواهد داشت. کلینیکهای آنلاین برنامهریزیشده میتوانند هزاران نفر از افرادی که به ارائهدهندگان خدمات درمانی دسترسی ندارند را درمان کنند. امروزه بهخاطر فناوری 5G و تجهیزات مقرون بهصرفه، کلینیکهای آنلاین پیشرفتهتر از همیشه هستند.
نابرابری در خدمات درمانی تنها در صورتی میتواند برطرف شود که به کشورهایی که کمترین دسترسی را دارند راهحلی همگانی ارائه شود. اینجاست که انتظار میرود خدمات پزشکی از راه دور نقش عمده را بازی کنند.
ادغام با محصولات فناوری سلامت(MedTech):
پروندههای الکترونیکی سلامت (Electronic health records)، وسایل نمایشگری دیجیتال و بیمۀ سلامت دیجیتالیشده در طول دهۀ گذشته بهخاطر میزان تقاضا افزایش پیدا کردهاند. تمامی پیشرفتها و ابزارهای فناوری سلامت پیشین باید ادغام شوند تا دیجیتالیشدن به استراتژی کارآمدی در خدمات درمانی تبدیل شود.
اولین قدم باید یکپارچهکردن پروندههای الکترنیکی سلامت موجود و ایجاد پروندههای الکترونیکی برای بیماران کشورهای توسعهنیافته باشد. این کار به پزشکان اجازه میدهد به نیازهای بیماران و کاربران مناطق دورافتاده رسیدگی کنند. کارزارهای درمان جمعی، مثل کارزارهای بیماری سل، تنها درصورتی امکانپذیرند که مردم از علائم آنها خبر داشته باشند.
امروزه تلفنهای همراه و مچبندهای هوشمند میتوانند ضربان قلب و میزان اکسیژن خون را اندازهگیری کنند. این دستگاهها و دیگر دستگاههای سلامت باید با خدمات درمانی دیجیتال ادغام شوند. ارائهدهندگان خدمات درمانی قادر خواهند بود از کیلومترها دورتر علائم حیاتی بیماران را اندازه بگیرند و مشکل آنها را دقیقتر تشخیص دهند. در سراسر جهان اولیای امور در راستای این کار سختگیریهای مربوط به پذیرش را کاهش دادهاند.
این کار ارائهدهندگان خدمات درمانی را قادر ساخته بدون سپریکردن مراحل متعدد رمزنگاری و حفاظت اطلاعات بیماران، اطلاعات آنها را دیجیتالی و گردآوری کنند. در نهایت استانداردهای پذیرش بار دیگر بالا میروند، اما در حال حاضر هدف فراهمکردن ارتباطی سریعتر است. ارائهدهندگان خدمات درمانی بهمحض اینکه کانالهای ارتباطی مناسب را ایجاد کنند میتوانند خدمات پزشکی از راه دور را به درمان نجاتبخش بالقوه برای مناطق مبتلاتر تبدیل کنند.
یکی دیگر از راههای ادغام ابزارهای مدرن مثل رباتهای درمانی آموزش کاربردی افراد است. مصرفکنندگان باید مرتبا آموزش ببینند تا برای دسترسی به درگاههای دیجیتال خدمات درمانی مشتاق باشند.
برای مثال در هند هنوز 37 درصد از افراد از برخط نیستند. موج دیجیتالیکردن باید به مناطق کمبرخوردارتر هم برسد. اگر دورافتادهترین مناطق در این کار اول لحاظ شوند تساوی در درمان جهانی پیشرفت قابلتوجهی میکند.
فهمیدن نابرابریها و ایجاد تمامشمولی
مدیر ارشد سلامت گوگل توصیهای روشنگر برای دستیابی به برابری سلامت دارد. او مطرح میکند که تمام محصولات دیجیتال سلامت باید یا نگاهی عادلانه طراحی شوند. یعنی ارائهدهندگان خدمات درمانی باید از نابرابریهای این گروهها مطلع باشند. با اینکه این کار بسیار چالشبرانگیزتر به نظر میرسد، شاید مسیر موفقیتآمیزتری باشد.
شرکتهای فناوری سلامت منابع پژوهش بر چگونگی ایجاد محصولات مقرونبهصرفهتر و دسترسیپذیرتر را دارند. هدمات درمانی باید یک ضرورت باشد نه مزیت.
نبود زیرساختها یکی از معایب اشارهشده در بالاست که در کشورهای درحال توسعه وجود دارد و شرکتهای فناوری سلامت باید به آن بپردازند. میتوان از طریق پیشرفتهای فناوری مجامع کم برخوردار را به زیر چتر خدمات درمانی دیجیتال آورد. شبکههای بیسیم و اینترنتهای پرسرعت بهاشتراکگذاری دادهها را بسیار راحتتر کردهاند.
بهواسطۀ قولهای فناوری مدرن مثل آمازون، که از سیستم ارسال مرسولۀ پهبادی آن میتوان برای ارسال دارو استفاده کرد، تدارکات توسعۀ مجدد پیدا کرده است.
یک نقطه اختلاف دیگر که باقی میماند این است که مجامع کمبرخوردار منابع لازم برای برنامههای درمانی گسترده را ندارند. اینجاست که راهحلدهندگان برای خدمات درمانی دیجیتال میتوانند افقهایشان را گسترش دهند و برنامههای مداوا و مدلهای بیمهای را ایجاد کنند که که خانوادههایی با درآمد پایین هم استطاعت آن را داشته باشند.
نابرابری اقتصادی سد بزرگی بر راه تساوی درمان است. بدون حلکردن آن ممکن است دیجیتالیکردن تنها خدمات درمانی را تجاریسازی کند و از هدف والاتر انسانی دور شود.
روش دیگری که متخصصان پزشکی میتوانند تمام شمولی را اعمال کنند این است که بیماران درمعرض خطر را شناسایی کنند و به آنها پیشنهاد کمک دهند. پیشگیری از بیماریها نیز نقشی حیاتی در دستیابی به تساوی درمان بازی میکند. متخصصان دنیای پزشکی از طریق پژوهش عوامل بسیاری را شناسایی کردهاند که میتوانند از سرایت بیماریها جلوگیری کنند.
اعمال روشی کنشگرایانه نسبت به جوامع در خطر کمک میکند که جمعیت جهانی خدمات درمانی بهتری ارائه شود.
همکاری بخش دولتی و خصوصی برای تأثیر بیشتر
دولتها سیاستهای درمانی ملی و استانی طراحی کردهاند و مصمم به اجرای آنها در دورۀ دموکراتیک خود هستند. اغلب بهخاطر کمبود منابع این سیاستها سطحی هستند، مخصوصا در کشورهای توسعهنیافته. ارائه خدمات درمانی میتواند با اتخاذ رویکردی جامع و دعوت از ارائهدهندگان خدمات درمانی خصوصی و تولیدکنندگان فناوری سلامت به سازمانهای برنامهریزی بهشدت بهبود یابد.
منفعت این کار برای هر دو طرف است. شرکتهای خصوصی فناوری سلامت از اطلاعات مناسب برای برنامهریزی خدماتشان برخوردار نیستند. دولتها میتوانند این اطلاعات را دراختیار بخش خصوصی بگذارند تا پاسخگویی به نیازهای درمانی مردم بهتر انجام شود. همچنین این کار گامی عاقلانه برای ترکیب صندوقهای خدمات درمانی خصوصی بهمنظور شتاب بخشیدن به تأثیر طرحهای دولتی است. همافزایی حاصل از مشارکتهای میان-بستری به کشور اجازه میدهد تا از نظر اجتماعی و اقتصادی منتفع شوند.
مقامات دولتی نیز این گزینه را دارند که سیاستهای خدمات درمانی عادلانه خاصی را اعمال کنند. ارنست و یانگ آمریکا گزارش میدهد که سازمانهای بزرگ خدمات درمانی کارکنانی دارند که از نابرابریهای درمانی مشابهی با جمعیت عمومی بیماران رنج میبرند. این سازمانها اگر ابتدا به کارکنان خود خدمات ارائه دهند، بعد میتوانند ادعا کنند که سیاستهای برابری را توسعه میدهند. کارمندان خصوصی که بخش قابلتوجهی از جمعیت هر کشور را تشکیل میدهند نیز در تلاش برای ارائه راهحلهای عادلانه خدمات درمانی دیجیتال خواهند بود.
دولت ها باید سیاستهایی را طراحی کنند که نابرابریهای درمانی را در بخشهای مختلف جوامع شناسایی و و برای اصلاح آنها تلاش کنند. تأثیر این سیاستها رمانی بهتر مشخص میشود که این سیاستها برای ارائه خدمات درمانی به اکثریت نسل آینده اجرا شوند نه اینکه اکثریت خود بهدنبال آن باشند.
به پایانرساندن برنامههای بهبود خدمات درمانی
استراتژی ارائۀ خدمات پزشکی اغلب باعجله انجام میشود، مثل پاسخ به کووید-19. ادارات دولتی همانطور که دارند تلاش میکنند تا حد امکان مردم را واکسینه کنند، درحال ایجاد زیرساختها هستند. این زیرساختها اقداماتی موقت هستند و استراتژیها از همهگیری جان سالم بهدرنمیبرند. بههمین دلیل متخصصان نتیجه گرفتهاند که استراتژیهای درمانی واکنشگر و شتابزده نابرابری درمانی را بیشتر میکنند.
برخی از نهادهای خصوصی ممکن است همین رویکرد را با راهحلهای خدمات درمانی دیجیتال امتحان کنند، زیرا همیشه برای محصولات درمانی تقاضا وجود دارد. یک نظرسنجی مککینزی نشان میدهد که 30 درصد از پاسخدهندگان انتظار داشتند که خدمات درمانی دیجیتال ظرف سه سال بهطور کامل بهکار گرفته شود. این نظرسنجی نشان میدهد که شرکتهای خصوصی فناوری سلامت میدانند که محصولشان از نظر زمانی مهم است، اما باید برای بلندمدت برنامهریزی کنند تا آنها را پایدار و عادلانه بسازند. برنامهریزی دقیق و توسعه محصولات دیجیتال روندی نویددهنده در سه سال آینده است. این امر به تولیدکنندگان محصولات خدمات درمانی زمان میدهد تا درمورد بازارهای هدف خود تحقیق کنند، تولید خود را افزایش دهند و محصول را مقرون بهصرفه و دسترسیپذیر کنند.
نزدیک به صد درصد از پاسخدهندگان در نظرسنجی مککینزی موافق بودند که راحتی باید اولویت اصلی محصولات بهداشتی دیجیتال باشد. از نظر برابری سلامت، راحتی بسیار مهم است، زیرا به جوامع کمتر تحصیلکرده اجازه میدهد تا از این راهحلهای درمانی دیجیتال مدرن بهراحتی استفاده کنند.
نتیجهگیری:
دیجیتالیکردن جهان را به هم نزدیکتر کرده و ما را قادر ساخته تا همدلتر باشیم. انقلاب دیجیتالی میتواند تأثیر مشابهی بر صنعت خدمات درمانی داشته باشد و بسیاری از سازمانهای جهانی تلاش میکنند نابرابری درمانی را کاهش دهند.
روندهایی که در بالا به آنها اشاره شدنشان میدهند که دولتها و شرکتهای فناوری سلامت دارند برخی روندها را بهطور موفقیتآمیز بهکار میگیرند. در مقابل برای اینکه دیگر استراتژیها بتوانند تأثیر بهسزایی بر نابرابریهای جهانی و محلی در ارائۀ خدمات درمانی داشته باشند، هنوز نیاز است که به آنها رسیدگی شود.
پاسخها