ماموریت شهرهای هوشمند
بر اساس سرشماری سال 2011، حدود 31% از مردم هند در شهرها سکونت دارند و 63% تولید ناخالص داخلی (GDP) هند در شهرها ایجاد می شود. به همین دلیل توسعهی همه جانبهی زیرساختهای فیزیکی، اقتصادی، سازمانی و اجتماعی در هند، اجتناب ناپذیر خواهد بود. این توسعهی همه جانبه باعث جذب سرمایه گذاران به کشور و بهبود کیفیت زندگی می شود.
دولت هند ماموریت شهر هوشمند را به منظور پیشبرد رشد اقتصادی و تقویت کیفیت زندگی راهاندازی کرده است تا به این طریق موجب توسعهی محلی و استفاده از فناوری برای رسیدن به دستیافتهای هوشمند برای شهروندان شود. ماموریت شهر هوشمند در 25ام ژوئن سال 2015 آغاز شد و هدف آن ساخت فضاهایی بود که زیرساختهای اولیه را داشته باشند، پایدار باشند و راهحلهای هوشمندی به شهروندان ارائه کنند که کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
راهبرد ماموریت شهر هوشمند
- پیادهسازی راه حلهای هوشمند و واحد در سر تا سر شهر
- سه مدل توسعه مبتنی بر منطقه، که عبارتند از:
- مجهزسازی
- بازتوسعه
- عرصههای سبز
شهر هوشمند، ذیل ماموریت شهر هوشمند
راهبرد شهرهای هوشمند، عبارت است از تمرکز بر نیازهای اساسی و پتانسیل بهبود کیفیت زندگی. راهبردهای مختلفی مورد بررسی قرار گرفتند که شامل این موارد بوده است: تکنولوژیهای اطلاعاتی و دیجیتال، بهترین شیوههای موجود در طرح ریزی شهری، مشارکت در خدمات عمومی – خصوصی و اصلاح سیاستها به منظور ایجاد تغییر.
نقطهی اصلی تمرکز شهرهای هوشمند، همیشه و همیشه مردم بوده است، و در نتیجه هدف آن نیز رسیدن به شهرهایی است که بتوانند این ویژگیها را داشته باشند:
- زیرساختهای مناسب
- محیطی پاکیزه
- به کارگیری راه حلهای هوشمندانه
- کیفیت زندگی بهتر برای شهروندان
ایدهی اولیهی ماموریت شهرهای هوشمند، ساخت شهری است که توسعهای همه جانبه و فراگیر در مناطق کوچک داشته باشد و بتوانند نقش مدل اولیه برای ساخت فضاهای مشابه را ایفا کنند. هدف شهرهای هوشمند خلق فضایی است که موجب تغییر شود .تغییراتی که بتوان آنها را در فضاهای مختلف در تمامی کشور پیاده سازی کرد.
عناصر زیرساختی اصلی در شهر هوشمند
عناصر زیرساختی یک شهر هوشمند عبارتند از:
- منابع آبی کافی
- توزیع برق کافی
- نظافت شهری، من جمله مدیریت زبالههای جامد
- امکانات حمل و نقل مناسب
- امکانات اسکان اقتصادی
- ارتباطات IT قوی و حرکت به سوی دیجیتالی شدن
- مدیریت مناسب، به ویژه مدیریت الکترونیک با حضور مردم
- محیط پایدار
- شهر امن و ایمن، خصوصا برای زنان و کودکان
- آموزش و سلامت
این برنامه 100 شهر را در بر دارد و طول اجرای آن 5 سال است، یعنی از سال مالی 2015-16 تا سال مالی 2019-20. این تعداد شهر بر مبنای احراز شروط صلاحیت، در ایالتها و مناطق قلمرویی تقسیم خواهند شد.
فرمول تخصیص شهرهای هوشمند، وزنی یکسان به جمعیت شهری در ایالتها و مناطق قلمرویی و تعداد شهرکهای قانونی در ایالتها و مناطق قلمرویی می دهد. تخصیص پس از دو سال از اجرای برنامه مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت.
تامین مالی شهرهای هوشمند در قالب جذب اسپانسر مرکز محور انجام می شود. مقدار یکسان بر مبنای قواعدی یکسان به هر ایالت / منطقهی قلمرویی اختصاص می یابد.
پیادهسازی ماموریت شهر هوشمند
- وزارت توسعهی شهری (MoUD) از مدلی رقابتی برای انتخاب شهرهای واجد شرایط به منظور تخصیص اعتبار مبتنی بر منطقه استفاده کرد. رقابتها در سطح ایالتی و ملی برگزار می شدند؛ شهرهایی که بالاترین امتیاز را در هر دور به دست می آوردند به عنوان عضوی از برنامه انتخاب می شدند.
- فرایند انتخاب در دو مرحله انجام شد.
- در دور اول، 20 شهر هوشمند در ژانویهی 2016 ، و پس از آن 13 شهر دیگر در مه 2016 انتخاب شدند.
- در دور دوم، 27 شهر هوشمند از بین 63 شهر در سپتامبر 2016 انتخاب شدند.
- در دور سوم، 30 شهر از میان 45 شهر در ژوئن 2017 انتخاب شدند.
- در دور چهارم 10 شهر از میان 15 شهر در ژانویهی 2018 انتخاب شدند.
- پیادهسازی برنامه بر این اساس انجام شد که یک شرکت مسئولیت محدود در حوزهی وسایل نقلیهی ویژه (SPV)، تحت قانون شرکتها مصوب 2013 تاسیس شود. شهرهای هوشمند باید SPV راه اندازی کند و طرح پیشنهادهی شهرهای هوشمند، گزارشهای دقیق، مناقصهها و … را آماده کنند.
- در نهایت SPV، پیشنهادهها را به کمک مشاورین مدیریت پروژه (PMC)، به پروژههای اجرایی تبدیل و پیادهسازی خواهد کرد.
پاسخها